Over hoe het tij keren kan... en weer terug

Hallo allemaal,



Het is weer een hele poos geleden dat ik nog iets geschreven heb. Dit maal met een minder leuke reden, ik had gewoon weinig positiefs te melden. Mijn leven werd beheerst door obstakels en uitdagingen. Op den duur kreeg ik echt het gevoel dat ik alsmaar zit te klagen en zeuren, en aangezien die blog een soort van weerspiegeling is van mijn leven... Dat was een spiegel die ik mezelf niet wou voorhouden.



Ondertussen is de verkoopsakte eindelijk getekend geraakt. Met heel wat miserie en discussie met mijn ex die eraan vooraf ging. Uiteindelijk moest er een zevenduizend euro bijgelegd worden om onze hypotheek te kunnen aflossen. Gelukkig kon ik weeral rekenen op familie om dit te kunnen. De openstaande rekeningen die mijn ex niet wil betalen, bleven echter voor mijn rekening. Er is geen overschot, geen winst bij de verkoop, dus ook niets om te betalen. En aangezien het nog altijd mijn naam is die op al die aanrekeningen staat... Tja, betalen maar. Ik ben niet de persoon die geld het belangrijkste vind, maar spijtig genoeg heb ik al een aantal keren kunnen proeven dat het gebrek daaraan niet zo zuiverend is als het vaak afgeschilderd wordt. Het is ook moeilijk in deze maatschappij van 'meer' om het te redden met 'veel minder'. Niet zozeer dat ik echt dagen op water en brood heb geleefd, ik heb geleerd om restjes te recycleren en waar wat het goedkoopst is. Het lastigste is, de sociale contacten... Er zijn heel wat mensen die niet snappen dat wanneer je zegt 'het kan er niet af', dat ook werkelijk het geval is. Ik heb ik de laatste zes maanden zo'n lange lijst verzameld van zaken die ik 'eens zal kopen als ik geld heb' dat ik de helft al niet meer weet :D Zaterdag de 25e ga ik met tien VIP's in mijn bestaan gaan wokken bij Wok Dynasty om het afsluiten van heel deze sage eens goed te vieren. Spijtig genoeg kan mijn beste vriendin Kelly er niet bij zijn. Dat zou echt pas de kers op de taart zijn. Dan zou praktisch alle mensen die het dichtst bij mij staan verenigd rond de tafel zitten.

Alhoewel ik de laatste weken het een en ander gedaan heb op scrap- en knutselvlak, geraak ik niet in mijn buzz. Ik ben op scrapweekend geweest en heb met moeite een dubbele LO gemaakt. Gisteren ben ik gaan stempelen op de Stempel 2daagse, georganiseerd door Inge en Linda. Echt super, weer heel wat opgestoken! Blijkt dat die shadowpaint flesjes die hier op mijn kast stof staan te vergaren, wel eens heel nuttig kunnen zijn voor andere toepassingen. I love it when that happens. Zo van die huis- en tuintruukjes zijn altijd de beste! Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer wat Magnolia'tjes af te drukken van Ilse. Net als van Veerle op het scrapweekend. Nu die nog allemaal inkleuren ;)

Speaking of angels, in het samenzijn met Thibault voel ik dat ik toch niet zo heelhuids uit heel mijn soap geraakt ben. Alhoewel ik helemaal niet geremd ben in de diepte van mijn gevoelens, voel ik vaak snijdend het tekort aan zelfvertrouwen. Het kleinste spontaane uitlatingkje kan mij de adem ontnemen. Iets wat, wanneer bv een collega het zou zeggen, ik vol en oprecht mee zou kunnen lachen, kan nu mijn luchtpijp volledig dichtknijpen. Het besef van de kwetsbaarheid van het 'graag zien' en van mezelf, opnieuw voor 'clear shot'. Zoals dat meestal bij mij het geval is, is teveel nadenken niet goed. Sommige dingen hebben hun eigen manier om op hun pootjes terecht te komen. En zijn de instincten, hetgeen je aanvoelt vanuit je diepste binnenste, soms beter te vertrouwen dan de bagage die je krijgt door al hetgeen je overkomt in het leven. Wederom, het verschil tussen hart en rede, een rode draad doorheen het leven. Vaak denk ik aan de raad die ik ooit gehad heb, om met deze diepe meest persoonlijke gedachten, wat creatiefs te doen, om ze vorm te geven. Ik heb ook al voor mezelf bedacht dat dit wel eens het ideale moment zou kunnen zijn om de draad weer op te nemen met de 'finding you' cursus van Corinne Delis. Nu de strom gaan liggen is, is de tijd rijp om te zien wat er nog overblijft tussen de brokstukken. Tijd voor wederopstanding, in de volle zin van het woord. "The future, is so bright, I might need some shades." ;-)

Ondertussen staat de kalender voor de komende maanden weer lekker vol. Veel toffe foto-opp's, als ik mijn camera tenminste terugkrijg:S Ben hem vergeten op scrapweekend. Gelukkig heeft de plek waar we overnachtten een eerlijke poetsdame! Hopelijk heb ik em volgend weekend terug.

C u soon!