Nieuwjaarke zoete

En waarom dat nieuwjaar zo zoet is?  Omdat de nieuwe Hero Arts cataloog uitkomt natuurlijk!

Ik raad hun site sowieso aan, zeker voor de video's en de voorbeeldkaartjes.  Wanneer je in hun cataloog bladert online, kan je bij praktisch elke stempel een aantal voorbeeldkaarten zien.  En ik verzeker je: je zal geïnspireerd worden!  Uiteraard vind je er ook scrapbooklayouts.

In dit filmpje geven enkele medewerkers hun favoriete 'nieuwe' stempel prijs!


Enjoy your day!

Stramien

stra·mien het; o 1 grof weefsel als ondergrond voor borduurwerk 2 patroon: volgens een bep. ~ te werk gaan

Zo staat het in de VanDale... Het opzoeken online is een ding, een goed stramien vinden is een ander. En dan heb ik het vooral over de tweede betekenis ;-) Ik sta altijd vol verwondering wanneer ik mensen tegenkom, vooral vrouwen dan maar zeker ook mannen, die het voor mekaar hebben. Weet je, zo van die vrouwen die uit hun bed kunnen springen 's ochtends als de wekker gaat. Zo van die vrouwen wiens haar altijd perfect in de plooi ligt, die altijd door een ringetje gehaald kunnen worden, ook al zetten ze hun vuilnis buiten... Die moeten toch een goed stramien hebben!

Ok, ok, ik weet dat heel wat van die zaken die ik nu opnoem, helemaal niet zo diepgaand zijn, voor ik van oppervlakkigheid beschuldigd wordt! Maar toch, dat zijn zo van die zaken die bij mij altijd eerst van het 'to do' lijstje geschrapt worden. Heb ik mijn dag niet, dan zie je dat waarschijnlijk al van ver aan mijn haar. Nu ja, dat weigert nog wel eens dienst zonder dat mijn humeur daar voor iets tussen zit. Kan jezelf opmaken voor nog meer van jullie voor een opgave zorgen? Ik denk gewoon dat mijn geest daar soms te druk voor is. En op ander momenten is het dan eerder een dikke, welgemeende, foert naar de rest van de wereld hoor. Het is net alsof ik op die manier een dikke middenvinger opsteek, op sommige dagen.

Het huishouden is er nog zo eentje. Ik zou wel graag alles ALTIJD aan kant hebben hoor, maar dat duurt meestal welgeteld een kwartiertje??? Het wasgoed en de strijk gedaan hebben, tja meestal tot 's avonds wanneer er weer was in de mand ligt. En zo gaat die 'circle of life' altijd door eh, alleen is het dan de 'circle of housekeeping'. Ondanks dat we nu een afwasmachine (lees wegzetkast voor vuile borden en casterols) hebben, ligt er NOG vuile afwas in de gootsteen. Een gootsteen die vaak redelijk dirty is op zichzelf... En zo kan ik nog wel even doorgaan... De swiffer duster is een van mijn vaste collega's. Hét lievelingsmoment daarvoor is wanneer ik aan de telefoon hang. Ik kan moeilijk stil blijven zitten als ik bel, en als ik dan die duster in mijn handen neem kan ik me terwijl nog nuttig bezighouden ;-)

Misschien is de oorsprong van deze blogpost wel een ijdele hoop. De ijdele hoop dat de Sint morgen in mijn schoentje wat dienstencheques zou achterlaten? Hihi. Eerlijk gezegd, ik zie me niet als SAHM, ik zou de sociale contacten en de zingeving die een job je kunnen bieden missen. Maar ik blijf het zeggen, die kaboutertjes die bij die dames uit het begin van mijn blogpost werken, daarmee zou ik toch eens willen onderhandelen hoor!

Om af te sluiten: LO's!
(ik moet nog eens zoeken hoe ik opnieuw twee van die fotootjes naast mekaar krijg) Deze LO heeft foto's van in Düsseldorf deze zomer. Om een of andere reden fotografeert Thibault op reis het liefst kerken en standbeelden, de LO met de kerken moet ik nog maken ;-) Papier is van crate paper, stickers van Basic Grey, stempeltjes van Heidi Swapp.

foto's van augustus van dit jaar, wanneer Villa Vanthilt opgenomen werd in Kortrijk. De avond toen we gingen kijken, was het net zomers carnaval geweest in de stad. Heel de uitzending was in het teken van Zuid-Amerikaanse cultuur: piñata, mojito's, capoeira, sambadanseressen... Eddy Wally kwam zijn liedje zingen in het zelfde thema. Ik zelf herhaalde het thema van de vlaggetjes op het podium met stickers en met basic grey papier. De flyer kregen we ter plekke.

Deze LO maakte ik onlangs toen ik bij Pruts ben gaan scrappen. Dat zij ook niet stilzit zie je hier.

Hebben jullie al naar de 12 days gekeken? Vandaag heb ik voor het eerst met cut n' dry een stempelkussen gemaakt door middel van de refills van de Distress inkt. Echt leuk, vooral bij van die drukke Tim stempels. De techniek vind je hier en hier. Ik heb er nog geen kaart mee gemaakt, dus geen foto's :( Ben eigenlijk slecht bezig wat foto's betreft, want heb geen foto's meer gemaakt van de kaartjes die ik gemaakt heb. Moet ik terug wat meer aandacht aan besteden!

En? Komt de sint voor jullie morgen of is ie al geweest? Staat de kerstboom al? Groetjes!

Winter!

http://myemail.constantcontact.com/Twelve-Tags-of-Christmas-korting-bij-Art-Journey.html?soid=1102797828855&aid=s-THMY6H9PQ

Dit is alvast een mooie geste voor de Tim-addicts die ook zin krijgen in al dat moois bij de 12 days ;-)

Zit thuis met een buikvirusje :p Veel succes aan al diegene die wél erdoor moeten nu!

Ter inspiratie, een tweetal seizoensLo's die ik dit jaar maakte:

it's the most wonderfull time of the year!

Nee, niet omdat kerstmis eraan komt. Niet omdat er lichtjes in de straten hangen. Niet omdat de Sint eraan komt/geweest is. Ook niet omdat de winkels weer schandalig vol liggen met chocolade en lekker eten...

Zelfs niet omdat het bijna pakjes tijd is...

Neenee: hiervoor!



Woehoe! Ga ervoor Tim!

(ik ben benieuwd hoeveel materiaal ik me weer ga willen aanschaffen na deze twaalf dagen :p)

Marilyn Melancholie

Ik weet het, ik weet het... Het is al veel te lang geleden. Maar dankzij enkele vriendelijke aanmoedigingen (u weet wie u bent), heb ik besloten om terug het bloggen op te nemen. Een tijdje terug las ik opnieuw het boek van Ali Edwards over 'Life Artistry'. Een van de tips die ze geeft om een 'levensartist' ter worden, is om te bloggen. Op die manier ga je bewuster omgaan met je dagelijks leven, en vooral: die dagelijkse dingen fotograferen. Uiteindelijk is dàt waar scrapbooking voor de volgende generaties om gaat. Natuurlijk kan de seizoensfoto's niet overslaan, denk maar aan verjaardagen, vakantiekiekjes en feesten zoals kerstmis, maar het is dan net de kunst om het verhaal erachter naar voren te brengen in je pagina's. Een verhaal over een familietraditie, je favorietjes van het seizoen, iets wat je nooit wil vergeten ect. Da's op zich niet altijd makkelijk, maar het loont de moeite ook voor jezelf om bij die dingen stil te staan. Omdat ik me zo 'bewust' ben van de herhaling in mijn albums, ga ik op den duur ook gewoon minder fotograferen. Ik denk dan ook: wat zal de bijhorende LO van meerwaarde hebben? En dat bewijst dat ik ook in het scrappen teveel nadenk: moet je al je foto's scrappen? Kan je niet gewoon foto's nemen omdat het leuk is?

Zijn foto's leuk.... Van mezelf vind ik de de laatste tijd niet meer zo leuk... evenals mijn spiegelbeeld. Maar foto's van Marilyn Monroe, daaraan ben ik verslaafd! Ik ben momenteel een lezing over haar als persoon aan het samenstellen voor het werk. Ik zit dus veel filmpjes te bekijken op youtube, foto's op te zoeken via Google, websites af te schuimen en door mijn vele MM-boeken te bladeren. Het is ongelooflijk hoeveel informatie er te vinden is over haar. Elke dag dat ik ermee bezig ben, vind ik nog iets nieuws. Aangezien haar persoonlijk verhaal zo tragisch is, en ik een aangeboren weemoedige toets heb, geraak ik door haar levensverhaal helemaal in Marilyn Melancholie gedrenkt. Het is niet dat alles negatief is, uiteindelijk heeft ze heel wat succes gehad. Niet financieel omwille haar slechte contracten met Fox, maar het publiek droeg haar op handen. Ze had veroveringen bij de vleet, haar schoonheid is niet voor niets legendarisch. Ze liet de studio's uiteindelijk poepie ruiken door haar eigen productiemaatschappij op te richten en op het laatste van haar leven namen ze haar terug aan om de financiële krater van "Cleopatra" te dichten met "Something's got to give". Voor het eerst had ze een eigen huis, niet meer van hot naar her zoals heel haar leven lang. Maar ik denk dat hetgeen ik waar geluk zou noemen: een gezin en een warme thuis, ook haar innerlijke doel werd. En dat heeft ze door het kluwen in haar hoofd nooit kunnen bereiken. En dat vind ik ZO triestig.

Waarom mijn spiegelbeeld niet meer mijn vriend is, daarvan heb ik een lay-out gemaakt.

Je ziet, ik ben het scrappen nog niet verleerd ;-) En de Cosmo Cricket ook niet... 't Is een echte verslaving dat merk. Als er een nieuwe lijn uitkomt zou ik ze liefst zo helemaal kopen. Hieronder nog een paar cosmo'kes van mijn hand:

En? Blij dat ik terug ben? ;-)