Wednesday 2 April 2008

Leven gaat weer z'n 'gewone' gangetje

Echt gewoon is nooit aan mij besteed geweest. Ik vraag me vaak af of het nu zo 'ongewoon' is omdat ik het er in mijn bewustzijn zo voorstel, of het effectief ongewoon is. Misschien is 'gewoon' dan wel héél saai?

In ieder geval, sinds dit weekend heb ik nieuwe buren. Ze hebben een hele hoop kinderen en de neiging van nogal naar elkaar te brullen :S Het appartement waar ik nu woon, vraagt misschien wat meer uitleg. Het is eigenlijk een gewone rijwoning, waar twee appartementen van gemaakt zijn. Belangrijkste aanduiding daarvoor, is dat de gemeenschappelijke gang mijn twee leefruimten van elkaar scheidt. Tussen mijn woonkamer en het huis van de nieuwe buren, zit nog een gang, dus in de living hoor ik ze vrij weinig. Mijn slaapkamer die achteraan gelegen is daarentegen, grenst volledig aan hun keuken. Mét afwasmachine aan het hoofdeinde van mijn bed *zucht* Erg gezellig :p Gisteren ben ik oordopjes gaan kopen bij de apotheek. Toch een goede nachtrust gehad (tot hiertoe zijn de buren nogal nachtbrakers door hun verhuis veronderstel ik), oef! Mijn bovenburen staan namelijk om half zeven op, en dan begint mijn oudste kat Fisto klaaglijk te miauwen om toilet en melk en moet ik wel uit de veren. Gisteren kwam ik tot de constatatie dat ik WEER erin geslaagd ben om heel de tijd weer te fussen over wat de buren wel niet zullen denken en ik me daar weer constant aan schik terwijl dat helemaal niet nodig is! Ik woon nu alleen doe helemaal mijn zin, waarom dan zorgen maken over wat de buren denken over de katten die miauwen, of de bak die stinkt of volk dat laat over de vloer komt. Ik ben zo in de weer met iedereen tevreden te houden, zelfs mensen die ik niet ken, dat ik vaak mezelf voorbij hol. Eigenlijk moet het nu allemaal eens om mij gaan, en niet om een ander. Maar dat is niet zo makkelijk.

Daarnaast is het nog de vraag, wat wil ik nu eigenlijk voor mezelf? Het is moeilijk om na een tijd in functie van 'ons' terug in functie van 'mij' te denken. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik heel veel rekening hield met C, maar sommige dingen doe je nu eenmaal zonder dat je er erg in hebt. En misschien ook helemaal niet zo duidelijk wanneer je ophoudt met rekening houden. Ik heb altijd heel sterk het gevoel gehad dat ik mijn eigen weg ging, en dat werd me door c op het einde van onze relatie ook verweten, maar toch heb ik de indruk dat ik bepaalde doelen niet kon/mocht nastreven... Het zijn zo van die dingen die vaak in mijn hoofd sluimeren en waar ik waarschijnlijk nooit een antwoord zal op hebben. In hoever doe je water in de wijn, in hoever blijf je je eigen weg gaan en hoe erg is het als je daarvan afstand doet?

Maandag met de wagen een lelijke schram gemaakt bij het parkeren. Vanavond de papieren invullen met de andere eigenaar, hopelijk verloopt alles goed... Ook nog vanavond een afspraak met de dame van het immokantoor. We gaan waarschijnlijk onze prijs wat moeten laten zakken. Ergens zit ik ermee in omdat ik gehoopt had op een erg comfortabele reserve te kunnen overhouden van heel dat fiasco. Als dat niet het geval is zal het voor mij voor een deel helemaal voor niets geweest zijn, al dat verdriet en al die pijn. Maar aan de andere kant zal ik echt gelukkig zijn als ik mijn schulden kan aflossen en de spullen die ik nog nodig heb kan kopen. We hopen op het beste zeg maar...

2 comments:

sollie said...

Je hebt gelijk!! Je moet dringend aan jezelfd denken en niet aan wat anderen wel eens zouden kunnen denken. Ga ervoor!!
groetjes Isolde

pruts said...

groot gelijk!!! denk maar eens aan jezelf!!! maar ik weet dat dat niet zo eenvoudig is. :-)

ik heb de bloemekes gekregen, mercikes !!!